*usmiecha sie*
- Ciesze sie, że smakuje ci moje ciasto ! ^^
* delikatnie dotykając swoje kwiatki one tak jak by na nowo odżywają. Wszystkie po kolei - nawet ten który syrena zauważyła, że zrobil sie cały czarny . Usmiecha sie i nuci pod nosem* Ostatni? szkoda.. .u. głupio być ostatnim.

Czarodzieje? Nie mów tak na mnie *patrzy na roślinki chłopca zezłoszczony,że w tym samym mieście mag i to ziemi. Nienawidzi takich magów, słyszał o każdym rodzaju magów, zawsze myślał,że mag ziemi to kobieta krążyły plotki ,że to najmilszy mag z całej szóstki,ale żeby był to ktoś taki? Całą rasę może upokorzyć*

- Dlaczego mam tak nie mówić? Przecież nim jesteś. Zdradziłeś się. - męska wróżka, jak miło! Jednak.. nie odpowiadał jej żywioł tego maga. Ogień? Ona pochodziła z morskich głębin... miała większe do czynienie z wodą, a ciepło ją jedynie wysuszało, dlatego nie podchodziła już tak blisko Naokiego.
Również słyszała, że mag ziemi był pod postacią kobiety. Jak widać myliła się.. cóż. Pozory mylą. Ale tak jak pisano w starożytnych księgach - był on wesołym, kochanym wręcz czarodziejem. Zupełnie jak Satoshi.
Ukroiła kolejny kawałek ciasta i wsadziła go do buzi. Połknęła.
- Nie, wciąż jem. Delektuję się jego smakiem. Masz może jakąś folię i siateczkę? Chyba nie zjem wszystkiego, zabrałabym je do domu.. - poprosiła grzecznie chłopca.
- Ziemia, woda, ogień. Woda podlewa kwiaty, które rosną w ziemi, aby żyły, a ogień je podle spala. Woda potrafi ugasić ogień, ale musi jej być dość sporo. A ogień potrafi się szybko rozprzestrzeniać.. ziemia cierpi, spala się. Usycha. - powiedziała to bardzo cicho, wręcz szeptem, ale było to w momencie kiedy chłopcy nie rozmawiali więc mogli co nieco usłyszeć. Może nie wszystko, ale łatwo było wyłapać tego sens. Właściwie... czy to miało sens? Sama nie wie po co to powiedziała. Może aby sprawdzić co jest najsilniejsze? W każdym razie wychodziło na to, że każdy żywioł jest potężny.
- ..Ale ziemi jest dużo. Jak cała planeta. - dokończyła z uśmieszkiem, już nieco głośniej. Dziwna syrena, nieprawdaż?

*otworzył szeroko oczy i patrzy na Naokiego* Zostaw rybkę w spokoju.  *bierze kawałek ciasta, podnosi jego maskę do góry i wkłada ciasto do jego ust. Zerka pod maskę* co tam masz? Czemu to nosisz? Oboje macie coś w sobie dziwnego...Ty nosisz maskę a ona opaskę na oko. Może ja też coś założę ? *uśmiecha sie* Moge założyć opaske na ramię albo.. albo na czoło !

Mam duże doświadczenie, uwierz mi żyje dłuuugo. Myślę,że jedynie mag z naturą wody mógłby mi dać radę... Bo co.. Przyjdziesz i oblejesz mnie wiaderkiem wody? Phi.. Wodę zawsze mogę wyparować nie zależnie od tego ile jej jest.. Wystarczy dobra temperatura, a co do smażenia ryb, to ... Uwierz rybki są najlepsze Najlepiej smakują. Z mojego doświadczenia wiem.. Jak co smakuje. Do tego nie złość się tak piękna,bo powiedziałem tylko tyle,że łatwo usmażyć i lubię rybę,a ty już wykład na to. Uraziłem - przepraszam.
*gdy chłopak zdjął jego maskę delikatnie naglę powietrze się trochę zmieniło i stało się cięższe,ale Satoshi szybko puścił maskę,a biedny Naoki musiał przełknąć głupie ciasto* Obrzydliwe! Nie znoszę truskawek..

- Doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że jesteś bardzo doświadczony. Nie dziwię się. Nawet nie chcę zgadywać ile masz lat, zapewne przestałeś liczyć po dłuższym czasie jeśli w ogóle. Co do wody... ojj. Chyba tutaj coś Ci nie wyszło. Gdyby taka powiedzmy syrena zaciągnęła Cię na dno morza - nie dałbyś rady. Jako mag ognia nie możesz zbyt długo przebywać pod wodą bo zwyczajnie się udusisz. Jeedyne co wtedy mógłbyś zrobić to podgrzać temperaturę wody. Całego morza nie wyparujesz. A ja? Ja mogę spokojnie oddychać w głębinach wód. I tym Cię przeważam~ Nie jestem głupia. Znam wiele faktów. Z książek, z opowieści. Z resztą jakby tak logicznie pomyśleć to też się zgadza. Nie zaprzeczę - jakaś tam ilość wody Ci nic nie zrobi, ale żeby morze? Toż to nawet większy basen może Ci zaszkodzić, jeśli w porę się nie uratujesz. - zaczęła swój piękny wykład. Była momentami naprawdę wygadana.
- Każdy ma minusy i plusy. Być może magowie są nieśmiertelni... ale taka sytuacja jaką opisałam wyżej na pewno uszkodziłaby na jakiś czas Twoje zdrowie. Co do ryb... wiem, że są dobre. Sama czasem je łowię w morzu. Tak jak kalmary, ostrygi, krewetki... raz zjadłam czapeczkę meduzy. Wyjątkowo dobra.. skoro tak lubisz wodne stworzenia to spróbuj. Ale wiesz... syreny na pewno nie są smaczne. To pół ludzie. Zjadłbyś takie śliczne, złączone nóżki, pokryte dużą ilością łusek?    - zaśmiała się pod koniec.  Dla dzikusów to może i była dobra do kuchni. Według innych była też dobrym towarem do łóżka. Różnie to bywało, jednak zawsze udawało jej się zbłaźnić takiego idiotę. Jaka przykrość.
- Trochę uraziłeś. Nienawidzę gdy istoty kpią z syren.  Nawet nie wiedzą jak są silne. Właściwie to można powiedzieć, że mają moc hipnozy.. manipulacji. Ale używają ją tylko dla zabawy, hihi. - ostatnie słowa wypowiedziała jak zwykle ciszej, ale tutaj panowała tak spokojna atmosfera że w sumie łatwo było to usłyszeć.
Sięgnęła do torby po paczkę miętowych gum do żucia i wysunęła rękę ku Naokiemu.
- Może miętówkę? - nie mogła powstrzymać uśmiechu na buzi. Zaproponowała to tuż po reakcji Satoshiego. Spodziewała się, że nie chodzi o nieprzyjemny zapach z buzi a raczej o coś magicznego, ale dlaczego by nie zażartować?
- Spokojnie!  My się nie kłócimy... to była chwila słabości.

- No akurat w tym miejscu nie. Ale na takiej plaży czy u mnie w domu.. - nie dokończyła. Dalsza wypowiedź była zbyt oczywista. Powędrowała wzrokiem za Naokim.
- Nie ma sprawy. Miłych snów. - pożegnała się, a po chwili pomachała i Satoshiemu.
Spojrzała na ciasto.
- Niech to szlak... - w końcu gospodarz nie dał jej siatki czy folii. Na szczęście poszperała po szafkach i znalazła coś, w co mogłaby wpakować ciasto. Staranie wszystko owinęła i wyszła z pomieszczenia, kierując się w stronę plaży. Woda. Tego jej było potrzeba.


[zt -> kierunek: prawdopodobnie plaża, jeśli coś ją nie spotka ]